Cultuur snuiven, groene boobies & festivals

Het is maandagavond, het onweert buiten weer flink (zoals vorige week). En ik heb de Hongaarse radio aan (Thriller staat op, voor de sfeer) en probeer met moeite me de laatste twee weken te herinneren. Niet omdat ik overdreven veel gedaan heb of omdat ik elke dag dronken was, maar omdat mijn geheugen zo bizar slecht is. Een van de trucjes die ik hiervoor heb is het zoeken in mijn telefoon. Ik heb een app (Room For Thought) waarmee je elke dag een foto maakt, op een random moment, of iets minder random. Die app helpt me al 2 jaar om me te herinneren wat ik de afgelopen dagen heb gedaan als iemand dat me vraagt.

Goed, zondag, de dag van mijn laatste blog verliet ik Kati omdat zij in haar zomerhuisje blijft met haar kat Lulu, was ik de eerste dagen alleen in Budapest. Helemaal alleen, met als enige bezigheid mezelf bezig houden met de Hongaarse taal. Oftewel: de hele dag discipline zoeken. Ik ben gaan hardlopen in het grote park aan het einde van de straat, dat helpt meestal bij je gedisciplineerd voelen. Echter moest ik na 10 minuten stoppen vanwege mijn terugkomende blessure waardoor ik 2 dagen mank liep.

Toen ik weer kon lopen ben ik gaan stappen, uiteindelijk was ik alleen met net ontmoette toeristen die ik de weg wees naar een bar waar we konden dansen. Het lukte niet echt aangezien het woensdag was, maar daarna ging ik alleen door naar Mads en zijn Noorse vrienden die thuis nog een biertje deden omdat Mads net een paar uur jarig was. Ik vind Noren (Scandinaviers in het algemeen) altijd heel leuk. Ze doen altijd raar en gek, en tja dat vind ik fijn. Ik keek erg uit naar de komende dagen aangezien ik eindelijk wat sociale plannen had ipv alleen thuis ronddwalen waar ik een beetje gek van werd.

Donderdag was ik ook bij Mads’ zijn verjaardag, nog meer mensen ontmoeten. Ik ben nogal ‘op zoek’ naar mensen die in juli nog in Budapest blijven, en het liefst Hongaren waarmee ik Hongaars kan oefenen (ook al eis ik daarmee hondengeduld van iemand, is dat van honden? Ik weet niet, het klinkt best goed). Dus ja, daarom ben ik best wel desperate aan het socializen these days. Gelukkig wil Dana na elk tentamen van haar (alle medical students die ik ken hebben 5 weken lang tentamens) een biertje met me drinken. Ook neemt de Hongaarse Bence me op sleeptouw om Hongaren te ontmoeten en pogingen tot Hongaarse gesprekken voeren. Het probleem daarmee is overigens, dat als je drinkt tijdens het Hongaars oefenen gaat het allemaal wat beter na het derde biertje. Maar onderzoek heeft uitgewezen dat je dan weer terug bent waar je was omdat je alles wat je leert tijdens die supervlotte gesprekken vergeet de volgende ochtend. En dit was echt onderzoek, niet alleen persoonlijke ervaring..! Goed, helaas ontmoette ik elke keer Hongaren in de aanwezigheid van drank, want zo werkt de Hongaarse cultuur nou eenmaal. Bence en ik gingen naar het sörfesztivál, het bierfestival in het grote park. Eigenlijk zou hij vrienden meenemen maar die waren de dag ervoor al naar het festival geweest en dat viel ze blijkbaar zwaar.

Dinsdag waren Jeroen en Gwen op hun citytrip naar Budapest, ik wilde ze een middagje rondleiden maar na een uur begint het enorm te regenen en onweren. Het was enorm warm de 2 weken daarvoor, dus ik vond het heerlijk. We stonden te schuilen onder een grote onderdoorgang maar de regen kwam met bakken naar beneden en eigenlijk stond je nergens droog. Daarnaast kwamen er ook ijsballetjes (zie foto) naar beneden. Na een uur zijn we toch gaan lopen, we wilden nog even een plu kopen in het souvenirwinkeltje bij de basiliek. We kwamen binnen en blijkbaar zagen we er heel zielig uit want de vrouwen van de winkel lieten tegelijkertijd een ‘awwwww’ horen. ‘You need something to warm up!’ en ze liep naar de proeftafel met Hongaarse drank. We proefden de heerlijke zoete dessertwijn van Hongarije: Tokaji. De vrouw wilde ons ook nog even de Hongaarse kruidenbitter Unicum laten proeven. En voordat ik de Unicum naar binnen kon werken zag ik haar de dop openschroeven van de ‘nep’ pálinka (die maar 35% is) die we ook even moesten proeven en net toen ik dacht ‘nu begint het te lijken op dronken voeren’, schonk ze ook nog even echte pálinka in (55%) in. ‘Well, that escalated quickly’ merkte Jeroen op. Na deze grappige kennismaking met de Hongaarse cultuur vervolgen we ‘opgewarmd’ onze rondleiding.

Ik fiets tegenwoordig door Budapest. Beetje gevaarlijk of zoals mijn opa zou zeggen (als ik het hem zou vertellen): wil je dood? Budapest is gelukkig erg veranderd de afgelopen jaren en er zijn heel veel fietspaden en verkeersborden en –lichten voor fietsers. Ik heb een abonnement op de groene ‘Bubi’s’ (Budapest Bike, boobie), waarmee je een half uur gratis kan fietsen en dan ‘je Bubi’ ergens anders in de stad in een fietsenstation achterlaat (zoals op de foto). Super handig en heel leuk maar vreemd om door Budapest te fietsen, aangezien ik de stad alleen kende met het OV of via de stoep.
Ik ging donderdag met de vrienden van Bence sörözni (‘bieren’) en op deze avond heb ik veel Hongaars geleerd aangezien ik aan de limonade was. Woorden als kater, dronken en wiet (noemen ze een ‘grappige sigaret’) kwamen vaak voorbij dus die ken ik nu echt goed. De dag erna mocht ik mee naar het Fröccs-festival. Fröccs is een typisch Hongaars zomerdrankje: je gooit 3 deciliter wijn bij 2 deciliter spuitwater en het is net of je limonade drinkt, heel gevaarlijk dus. Er bestaan maar liefst 15 soorten Fröccs met allemaal een eigen naam, die ieder een andere verhouding wijn/spuitwater en hoeveelheid en eigenlijk dus gevaardlijkheidsgraad heeft. Na de gevaarlijke Fröccs fietsten we met z’n vieren naar huis aangezien ik op mijn abonnement vier Bubi-fietsen tegelijk kan gebruiken. Ik weet nog steeds niet of dat wel een goed plan was, met Fröcss-beschonken Hongaren fietsen, aangezien ze in hun jeugd voor het laatst hebben gefietst.

De volgende dag zou ik vroeg opstaan aangezien ik met Bence naar het Balaton zou gaan, het zou namelijk een heel warm weekend worden. Langs het grote meer organiseerde zijn universiteit een festival. Ik kende bijna alle Hongaarse liedjes die de dj draaide, aangezien ik de afgelopen weken Hongaarse liedjes vertaal. Een ideale manier om een taal te leren voor mij. Toen ik me na het omkleden naar bikini bij de dixies stond -met mijn beha nog heel charmant in mijn hand- begon een jongen tegen me aan te praten in het Hongaars natuurlijk, omdat iedereen behalve ik daar Hongaars was. Hij zag er heel cool uit en in het Engels praatten we even over ‘wat doe jij hier enzo’ en toen bleek hij er was met zijn band Mary Popkids, een hartstikke hippe band waarvan hij de frontman was. Ik was een dag daarvoor nog bezig geweest met zijn songtekst te vertalen dus ik was best verrast, ook toen ik het Bence vertelde geloofde hij het eigenlijk niet. Maar natuuuurlijk is dit alleen boeiend om tegen Hongaren te vertellen. In de avond kon ik ook uitgelaten meezingen bij het Hongaarse optreden van Hallot Pénz, wat ‘overleden geld’ betekent.

Het hele weekend had ik dus genoeg Hongaars geoefend om vandaag dan eindelijk toch te beginnen aan de 3-weekse cursus Hongaars. We zijn met zijn vijven, wat ik nog best veel vind, want je verwacht niet dat er zoveel mensen op mijn niveau Hongaars wil leren (ik stel me zo voor dat iedereen na de beginnerscursus afhaakt omdat het zo kut is). Bij onze ‘lower intermediate’ cursus zijn 2 jongens onder de 30, een vrouw van 40 en een franse opa die Francois heet, wat heel verwarrend en ongemakkelijk was toen ik hem een hand gaf. ‘Maar je naaam!’ ‘Nee je naaaaam’ ‘Wat is je naaaaam?’ probeerde ik in het Hongaars tegen hem te zeggen, en ik dacht even dat ik de bij de beginnerscursus was binnengelopen, en ook dacht ik dat hij slechthorend was. Flink ongemakkelijk dus. De gedisciplineerde dagen zijn begonnen nu, dus ik moet nu snel nog mijn huiswerk maken.